اولین نشانه‌های طوفانی که پس‌فردا خواهد آمد.

اولین ابرها، هنوز سفید و علاف، پایین‌های آسمان آویزان‌اند...

خُب پس‌فردا طوفانی خواهد بود؟

مطمئن هستم اما اطمینان من یک دروغ است.

اطمینان به معنای دیدن نیست.

پس‌فردا وجود ندارد.

فقط همین‌ها هست:

آسمان آبی با کمی مه و ابرهای سفید در سطح افق،

با لکه‌های زیر ابرها، انگار به سیاهی بگرایند.

امروز همین شکلی است

و چون تا الان امروز همه چیز است، این‌ها همه‌ی چیزهایند.

شاید پس‌‌فردا مرده باشم – کی می‌داند؟

که یعنی طوفان پس‌فردا

چیزی متفاوت خواهد بود

بعد از مرگ من.

می‌دانم که طوفان در چشم‌هایم نخواهد بارید

اما اگر دیگر در این دنیا نباشم، دنیا متفاوت می‌شود –

با یک آدم کمتر –

و طوفان، بر جهانی متفاوت می‌بارد و همان طوفان نخواهد بود.

در هر حال، طوفانی که ببارد، همان طوفانی است که

            خواهد بارید.

 

10 جولایی 1930