روزنوشت‌های سودارو

همین مطلب را در تلگرام یا فیس‌بوک «به فارسی برای اقلیم» بخوانید.

هر فرهنگی سنت‌های خودش را دارد و می‌شود سنت‌های خوب را تمرین کرد.

خودم سه سالی است سراغ این می‌روم تا اهداف شخصی برای ماه‌های پیش رو یا همانNew Year Resolutions داشته باشم.

بعد این اهداف را در ۵۲ هفته بعدی تمرین می‌کنم تا برایم تبدیل به عادت بشوند.

این یک فهرست پیشنهادی با تمرکز محیط‌زیست است و شما نظرتان چیست؟

موافق هستید تا این فهرست را در سال پیش رو تمرین کنیم؟

یک. هیچی غذا دور نریزیم.

در میانگین جهانی‌اش، ۳۰ درصد غذای تولیدی زمین توسط انسان دور ریخته می‌شود. یا در زمین‌های کشت و دامداری‌ها یا در زمان عرضه و فروش یا پس از آن درون خانه‌ها و مغازه‌ها. برخی کشورها خیلی بیشتر از بقیه غذا دور می‌ریزند. بعضا تا ۵۰ درصد تولیدشان هدر می‌رود.

امسال در خانه و محیط کار و تحصیل تمرین کنیم تا هیچ غذایی را دور نریزیم.

گام نخستش اینکه فقط به اندازه مصرف‌مان غذا بخریم.

دو. گوشت و تولیدات دامداری‌ها را نخوریم.

تولید گوشت قرمز و سفید بیشتر از مجموع تمام نظام حمل‌ونقل ما – شامل بر حرکت‌های ماشین‌ها، قطارها، هواپیماها، کشتی‌ها و ... – گازهای گلخانه‌ای تولید می‌کند.

یا به بیانی دیگر، هر مرتبه ما مثلا یک همبرگر نخوریم، انگار معادل ۱۵ مرتبه حمام رفتن، در مصرف آب صرفه‌جویی کرده‌ایم.

امسال تمرین کنیم که مصرف گوشت‌مان را کمتر از همیشه کنیم.

با یک روز در هفته غذای گیاهی شروع کنیم و تمرین کنیم تا آخر سال حداقل شش روز در هفته غذای گیاهی بخوریم. درنهایت برای سلامتی‌مان هم بهتر است، مگر نه؟

سه. مصرف پلاستیک را کنترل کنیم.

امسال تمرین کنیم تا مصرف پلاستیک‌های یک بار مصرف – بطری‌های آب و نوشیدنی، پلاستیک‌های یک بار مصرف خرید، نی و آدامس و ... – را در گذر ۳۶۵ روز به صفر کاهش بدهیم.

در کنارش نگاهی به داخل خانه بیاندازیم.

برخی شامپوها تا ۹ هزار پلاستیک میکروسکپی را هر مرتبه حمام می‌رویم روانه آب‌های جهان می‌کنند.

مواد شیمیایی مهلک آب‌های جهان را از حمام‌ها و آشپزخانه‌ها و دست‌شویی‌ها و ماشین‌های لباس‌شویی‌هایمان کنار بگذاریم.

لباس‌مان را هم از پوشش پلاستیکی به پوشش بر پایه تولید گاهی تغییر بدهیم.

نگذاریم آسودگی ما بانی مرگ دیگر موجودات زمین باشد.

چهار. مصرف‌گرایی‌مان را کنترل کنیم.

یاد بگیریم هیچ‌چیزی را نخریم مگر اینکه واقعا بهش احتیاج داشته باشیم. چیزی که لازم نداریم، نخریم.

آنچه داریم و لازم نداریم هم اگر می‌توانیم بدهیم بقیه استفاده کنند.

به‌جایش رابطه با طبیعت را جایگزین مصرف‌گرایی کنیم، کاری که برای سلامت روانی‌مان بی‌اندازه مفید است.

پنج. تولید زباله‌مان را کاهش بدهیم.

تا می‌شود زباله‌ها را تفکیک کنیم. در کنارش نگاه کنیم که چطور می‌شود تولید زباله را کاهش داد.

مثلا اگر کیف خرید چند بار مصرف همراه‌مان باشد، خیلی ساده در گذر یک سال کلی پلاستیک کمتر روانه سطل‌های زباله می‌کنیم.

آن هم پلاستیک یک بار مصرفی که عمر میانگینش برای انسان ۱۲ دقیقه است ولی تا ۱ هزار سال بر زمین می‌ماند تا تجزیه بشود.

شش. زمان برای محیط‌زیست بگذاریم.

حداقل یک ساعت در هر هفته را بگذاریم تا در مورد محیط‌زیست بدانیم. از محیط نزدیک به خودمان شروع کنیم: کجا زندگی می‌کنیم و چه در دسترس است؟ وضعیت محیط طبیعی نزدیک به ما چیست؟ چطور بهبودش بدهیم؟ چه کار بکنیم گسترش پیدا بکند؟

هفتم. زمان برای آموختن بگذاریم.

حداقل یک ساعت در هفته را بگذاریم تا خودمان بیاموزیم و به بقیه هم آموزش بدهیم. هر هفته مطالب مختلفی به فارسی و دیگر زبان‌ها در موضوع محیط‌زیست منتشر می‌شود. آنها را بخوانیم. آنهایی را که می‌پسندیم به دوست و فامیل و خانواده بدهیم.

تا درنهایت دنیایمان را بشناسیم و مراقبش باشیم.

سال نو باز هم مبارک باشد.